บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วเหตุใดจึงขอพรไม่ได้สมตามความปรารถนา

   สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ในสากลโลก ไม่เคยทอดทิ้งคนดี ไม่มีอะไรในใจมนุษย์ที่เบื้องบนไม่รู้  ฉะนั้นในโอกาสที่ไปกราบสักการะต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ว่าพระองค์ไหนก็ควรชำระปากให้สะอาดด้วยการกินเจ  เว้นจากการกินเนื้อของสัตว์  กระทำตนให้สะอาดบริสุทธิ์ทั้งกายวาจาและจิตใจ เมื่อนั้นจึงจะบังเกิดความสุข ความเจริญ เป็นสิริมงคลแก่ตนเอง  โดยมิต้องร้องขอ  มนุษย์คิดแต่ฝ่ายเดียว ไม่เคยย้อนมามองดูตัวเอง  หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตรัสถามตัวเราว่า “เธอได้ทำกรรมดีอะไรกันมาแล้วบ้างสมควรจะได้รับการช่วยเหลือจากเบื้องบน? ปากของเธอยังมีแต่กลิ่นคาวเลือดเนื้อผู้อื่น ท้องของเธอก็ยังเต็มไปด้วยซากศพผู้อื่น  หนี้สินบาปเวรที่เธอสร้างไว้กับผู้อื่นมากมายยังไม่ได้ชดใช้เลย”            บ้างก็ให้ลูกหลานมีความกตัญญู แต่ตนเองไม่เคยกตัญญูต่อพ่อแม่เลย  บ้างก็ขอให้ร่างกายแข็งแรงสุขภาพดี แต่ตลอดเวลากินเลือดกินเนื้อสัตว์ที่เต็มไปด้วยพิษภัย บ้างก็ขอ

ให้อายุยืนแต่กลับฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทำให้ผู้อื่นต้องตาย

      สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงไม่เคยหวังเงินทองของถวายที่มีราคาใด ๆ จากมนุษย์เลย แต่มีเครื่องสักการะอย่างหนึ่ง ซึ่งล้ำค่าไม่มีอะไรจะมาเทียบได้แม้เงินทองมากมายก็ไม่สามารถซื้อได้ อีกทั้งไม่สามารถไปหามาจากที่ใด แต่ทุกคนมีอยู่ในตัวแล้ว สิ่งนั้นคือ “ใจ” ซึ่งหมายถึงใจที่เปี่ยมด้วยใจบริสุทธิ์ดีงาม

                  เงินทองที่ปล้นเขามา  ใครเอามาใช้ก็มีความผิด

           เนื้อที่ปล้นฆ่าเขามา     ใครเอาไปกินก็มีความผิดเช่นกัน

       ถ้าเราคิดแต่ว่าซื้อมากินไม่บาป  สัตว์มากมายก็ตายอยู่ร่ำไป หรือหากการจ้างวานฆ่าคนไม่บาป บาปแต่คนรับจ้างฆ่าเหตุไฉนกฏหมายจึงต้องมีบทลงโทษทั้งคนจ้างวานและคนกระทำการด้วย  เหตุนี้เองทั้งคนฆ่าสัตว์และคนซื้อเนื้อสัตว์กินก็ผิดบาปด้วยกันทั้งคู่

พระโพธิสัตว์กวนอิมตรัสไว้ว่า ผู้ใดกินเนื้อเขา 1 ชั่ง จะต้องชดใช้ให้เขาถึง 8 ชั่ง